Pod koniec października nasz zespół eksperymentował z nowym gatunkiem podczas naszego regularnego seminarium. Tym razem zebraliśmy się, żeby porozmawiać o słowackim filmie telewizyjnym Mŕtvi nespievajú (Zmarli nie śpiewają, reż. Andrej Lettrich), który ukazał się w 1965 roku. Jest to adaptacja niedokończonej trylogii powieści Rudolfa Jašíka. Zarówno w powieści, jak i w filmie śledzimy losy kilku rodzin mieszkających w małym miasteczku Deutsch Proben, a obecnie Nitrianské Pravno. Jest to mieszane etnicznie miasteczko w środkowej Słowacji, gdzie członkini naszego zespołu, Karina Hoření, prowadzi obecnie prace w terenie. W filmie, którego akcja rozgrywa się podczas II wojny światowej, tożsamość etniczna (tj. niemiecka, słowacka, żydowska) i polityczna (tj. komunistyczna, kolaboracyjna, anarchistyczna) zlewają się, tworząc kalejdoskop strategii radzenia sobie z etycznymi wyzwaniami wojny. Film w ciekawy sposób przełamuje dominującą narrację ideologiczną lat 50. XX wieku i ukazuje skomplikowane charaktery wszystkich grup etnicznych. Analiza tych motywów w filmie podczas ożywionej dyskusji wśród członków zespołu przekonała nas, że powinniśmy uwzględnić więcej filmów w harmonogramie naszych seminariów.